Kris Merckx – stichter GVHV, ex-provincieraadslid PVDA

Zaterdag 5 juni 2010 zal ik mij herinneren als een bijzonder mooie dag. In de voormiddag ging in het Huis der Parlementsleden in Brussel een colloquium door waar ik namens Geneeskunde voor het Volk (GVHV) voor het eerst – letterlijk op ‘hoog’ niveau – ons standpunt voor de afschaffing van dit instituut kon verdedigen. ’s Namiddags – en daarover gaat mijn volgende blogbijdrage – woonde ik de opening bij van het prachtige nieuwe gebouw van GVHV in Molenbeek. Op hetzelfde ogenblik vierde GVHV in Charleroi de opening van haar nieuw centrum. Vijf juni 2010, een dag die de politieke slagkracht bewijst van een ‘kleine’ maar consequente partij.

Prof. Etienne De Groot VUB): ‘Orde, richt verzoeningscommissie op!’

‘Historisch’, zo noemde een geëmotioneerde prof. Etienne De Groot het colloquium ‘Biedt een Orde van artsen anno 2010 een meerwaarde?’ dat dr. Patrik Vankrunkelsven, de professoren Jean-Jacques Amy (VUB) en Marc De Meyere (Ugent) en ik zelf vorige zaterdag in het parlementsgebouw organiseerden. De aanleiding, het zeer gevarieerde sprekerspannel, de talrijke steunende personaliteiten en de behandelde onderwerpen vind je hier. Op www.gvhv.be en op de site van Patrik Vankrunkelsven zal je zeer binnenkort de powerpoint-presentaties van alle sprekers vinden

Prof. De Groot is gewezen huisarts-burgemeester van Boom, ex-senator (Open VLD) en actueel raadsheer bij het Grondwettelijk Hof en professor medisch recht aan de VUB. In de jaren ’80 diende hij als parlementslid een wetsvoorstel in voor hervorming van de Orde van Geneesheren. Hij wijdde aan dit onderwerp ook een interessant boek (VUBPress 1998). Op dit ogenblik bereidt hij een nieuw doctoraat en boek voor over de Orde waarin hij de gegevens uit mijn boek ‘Dokter van het volk’ (EPO, 2008) gaat verwerken en bespreken. ‘Schandalig en ongehoord wat de Orde jullie artsen heeft aangedaan’, vertrouwde hij mij alvast achteraf toe. Tijdens het debat zelf lanceerde Etienne De Groot een voorstel dat de Orde een verzoeningscommissie zou oprichten om terug tot normalere relaties te komen met haar contestanten in het artsenkorps.

Dr. Dusart (Orde Luik): geen deurwaardersbeslagen meer

Nu, misschien nog belangrijker is dat vertegenwoordigers van zowel de Nationale Raad als sommige provinciale raden van de Orde aanvaardden om hun standpunt te confronteren met die van radicalere hervormers van de Orde en zelfs de voorstanders van de afschaffing ervan vertegenwoordigd door Geneeskunde voor het Volk. Een keerpunt is ook de démarche van dr. Dusart en dr. Leclercq, voorzitter en ondervoorzitter van de provinciale raad van de Orde van Luik. Een week eerder nodigden zij al op hun eigen colloquium ‘Questions d’Ordre! L’Ordre en question’ GVHV-arts Johan Vandepaer uit Herstal als spreker uit. En op het colloquium in het parlementsgebouw voegde dr. Dusart er aan toe: “Ik heb onze advocaat opdracht gegeven niet meer over te gaan tot beslaglegging op roerende of onroerende goederen van deze artsen die hun lidgeld niet betalen.”

Prof. em. dr. Jean-Jacques Amy, een van de vier medeorganisatoren, voelde zich vooral wegens deze openheid en engagementen ‘dolgelukkig’ over de resultaten van het colloquium. Deze gewezen professor gynaecologie aan de VUB betaalt zelf al sinds 1982 geen lidgeld meer aan de Orde. Het standpunt van de Orde van Luik, dat in de feiten ook al sinds tien jaar wordt toegepast door de Ordes van Antwerpen en Limburg, kan nu de provinciale raden van Henegouwen, Vlaams- en Waals-Brabant en Vlaanderen aansporen om hetzelfde wijze beleid te voeren. Zij gaan immers nog altijd door met (pogingen tot) beslaglegging op de lonen van onze artsen, op de zitpenningen van arts-gemeenteraadslid Frans Van Acoleyen (Zelzate), op de familieërfenis van dr. Eric Hufkens (Marcinelle) en zelfs op de fofaitaire bijdragen waarmee het RIZIV de ‘gratis’ verzorging in onze Medische Huizen financiert. De stopzetting van deze vaak schandelijke gerechtelijke procedures kan het klimaat verbeteren om zo vlug mogelijk tot een doorbraak te komen in de impasse die er nu al 40 jaar heerst rond deze ondemocratische en betwiste instelling. Die hoogst noodzakelijke hervorming afdwingen is de enige reden geweest waarom GVHV hardnekkig de betaalstaking van de lidgelden volhoudt. Zeker niet om zo een financieel voordeel te verwerven in vergelijking met de dokters die wel betalen. De kosten aan advocaten en gerechtszaken als gevolg van de vervolgingen door de Orde hebben ons trouwens al meer gekost dan het ‘voordeel’ van de niet-betaling van het lidgeld. Maar voor een goede en principiële zaak hebben de artsen van GVHV en de PVDA ook financieel iets over.

Zonder die principiële hardnekkigheid zou dit colloquium, dat de poort opent voor een democratische oplossing, ook nooit tot stand gekomen zijn. Vermelden we nog dat ruim de helft van de 80 aanwezigen eraan hechtten uitdrukkelijk hun waardering uit te spreken voor het hoge niveau van het colloquium, zowel de referaten als het debat, evenals voor de openheid in de discussie. Interessant waren ook twee standpunten van prof. Herman Nys (medisch recht, KUL). Hoewel voorstander van een hervorming van de Orde had hij toch kritische opmerkingen. Zo veroordeelde hij het verzet van de Orde tegen het zorgtraject voor diabeteslijders (suikerzieken) waarbij deze zich engageren 4 jaar bij dezelfde huisartsen(praktijk) te blijven. Hij was ook formeel: de werkingskosten van de Orde en haar tuchtrechtsrpaak dienen gefinancierd te worden door openbare middelen niet door lidgelden van de artsen.

Erkenning politieke slagkracht van GVHV-PVDA

Dr. Patrik Vankrunkelsven, ex-senator van de Open VLD, is het er mee eens dat het colloquium alleen al door zijn samenstelling inderdaad iets historisch had. Samen met de drie andere mede-organisatoren wil hij dat we met ons vierspan verder gaan om binnen de twee jaar de politiek te dwingen de zaak van de Orde op te lossen en daarvoor zoveel mogelijk steunpunten zoeken. Eigenlijk deed het me wel deugd dat Patrik Vankrunkelsven zich in januari van dit jaar tot mij richtte om samen iets serieus rond de Orde te ondernemen. Daarbij schoof hij uitdrukkelijk als argument naar voor dat GVHV en de PVDA op het terrein van de geneeskunde toch wel wat ‘bewezen’ hebben en sterker zijn dan meesmuilende commentaren – dat we ‘klein’ en ‘machteloos’ zijn – beweren. Patrik Vankrunkelsven is het enige parlementslid, dat er in 40 jaar tijd, in geslaagd is een wetsvoorstel voor de hervorming van de Orde van artsen effectief te laten bespreken in het parlement en te laten goedkeuren in de Senaat (het kwam niet door de Kamer). Als zo iemand de medewerking vraagt van GVHV om uiteindelijk wel tot een resultaat te komen, en daarbij zegt dat hij ons andere voorstel voor afschaffing ernstig mee in overweging wil nemen, zegt dat toch wat. Met name over wat onze ‘kleine’ partij zowel qua inhoud als daadkracht te bieden heeft. Wie even doordenkt kan zich voorstellen hoe de PVDA en GVHV nog méér zouden kunnen bereiken indien het volk hen ook een permanent steunpunt in het parlement bezorgde. Suggestie: help ons dus zo vlug als mogelijk over die ondemocratische kiesdrempel van 5 procent heen te springen.

Kartonnen koffiebekertjes: proletarisch-links-liberale zelforganisatie

Patrik Vankrunkelsven kon trouwens ook onze slagkracht op meer banale terreinen gebruiken appreciëren. Als senator die nog maar net ontslag nam kan hij nog gedurende een jaar gebruik maken van de faciliteiten van het parlement (een secretaris, een bureau enz.). Zo kon hij ook de Congressenzaal van het parlement krijgen voor het colloquium. Maar voor de drie vereiste personeelsleden (veiligheid, techniek, onthaal) moesten we de volle pot betalen. Idem dito voor eventueel personeel voor bediening tijdens de koffiepauze, voor de tolken voor simultane vertaling (Nederlands-Frans), en zelfs voor het gebruik van… de koffietassen. Dan zou een mens eens moeten weten hoeveel recepties de voorzitter van de Senaat per jaar organiseert en hoe overvloedig daar de goede wijn vloeit. Nu, niet getreurd. Om budgettaire redenen hebben we dan beroep gedaan op 5 vrijwilligers van de Cafe-Santé-ploeg van GVHV-Hoboken (die koffie, cake en melk kochten) en op twee tolken die wel eens vaker wat doen voor de PVDA. Patrik Vankrunkelsven zorgde van zijn kant voor kartonnen koffiebekertjes. Of, hoe proletarisch-links-liberale zelforganisatie kan werken. Het colloquium is ook praktisch op wieltjes verlopen. “Normaal moet je daar een full-time kracht een half jaar op laten werken om zo iets voor mekaar te brengen”, luidde het commentaar van prof. Marc De Meyere die terzake enige ervaring heeft.
Ook op het inhoudelijke vlak heb ik persoonlijk ondervonden welk een troef en kracht het is te kunnen steunen op het collectief van de partij en haar organisaties. Voor het ontwikkelen van de medisch-maatschappelijke argumenten voor afschaffen van de Orde kon ik, bij het studiewerk, rekenen op de hulp van onder meer de collega’s Johan Vandepaer (Herstal) en Chris Deprédomme (Molenbeek). Voor het uitwerken van een juridisch alternatief konden we steunen op de research en expertise van meester Lilly Trips en haar collega’s van Progress Lawyer’s Network.