Kris Merckx – stichter GVHV, ex-provincieraadslid PVDA

In mei 2012 dook voor het eerst een foto op waarop Jan Jambon te zien was op een spreekbeurt van Jean-Marie Le Pen in 1996 in Antwerpen. Zijn verdediging luidde toen: ‘Je kan uit die tijd ook foto’s vinden van mij met Kris Merckx (PVDA)’. Als kersvers minister van Binnenlandse Zaken werd Jambon in oktober in de Franstalige media opnieuw over die foto met Le Pen geïnterpelleerd. Weer bracht hij mij ter sprake, zij het in een andere versie: “Ik ben gewoon gaan luisteren naar mijnheer Le Pen in een Antwerpse debatclub waar ik enkele maanden daarvoor ook naar Kris Merckx van de PTB (PVDA) ben gaan luisteren.” Ik was zeker dat ik nooit gesproken had voor de extreemrechtse Vlaams-Nationale Debatklub (VNDK) waarop Jambon doelde. Om de leugen van Jambon zwart op wit te kunnen bewijzen ging ik op zoek naar documenten van de VNDK. Het leverde materiaal op voor dossiers van de antifascistische sites Résistances en AFF/Verzet. Die bewezen hoe de vicepremier tot twee maal toe flagrant gelogen heeft om zijn verleden en lidmaatschap bij extreemrechts te verbergen. Op vraag van velen bundel ik hier alle relevante documenten en foto’s die ik, en anderen, verzamelden over wat nu al bestempeld wordt als ‘Jambongate’. Op die wijze kan je ze integraal vinden in één artikel op het net. Gewoon de documenten en foto’s aanklikken en bekijken volstaat om het verhaal te vatten. Wie nog meer uitleg wil verwijs ik tussendoor naar de goed gedocumenteerde dossiers van RésistanceS en AFF/Verzet.

Welke documenten kan je hier vinden?

We starten we met een kort overzicht van de foto’s en facsimile’s van documenten die je hieronder kan vinden over Jambongate en de VNDK. Ziehier het lijstje, in de chronologische volgorde waarin we ze ook publiceren:

1) De foto van Jambon op de spreekbeurt van Le Pen in 1996, aangevuld met foto’s die bewijzen dat beiden, na afloop, samen aan de eretafel zaten.
2) Bewijzen dat de VNDK in 1980 is opgericht door de in 1946 bij verstek ter dood veroordeelde topcollaborateur Jan Brans (tot 1969 in ballingschap in Spanje) en andere tenoren van het Vlaams Blok zoals Marijke Dillen.
3) De lijst van sprekers voor de VNDK in de periode 1980-1990 met o.a. VMO-leider Bert Eriksson, Karel Dillen en nog heel wat andere figuren met een zwart verleden en/of fascistisch gedachtengoed.
4) Een verslag van een spreekbeurt over de VMO vol loftuitingen over deze extreemrechtse knokploeg.
5) De drie documenten die Jambon de das omdeden. Ze bewijzen dat hij minstens vanaf 1994 en tot eind 2000 bestuurslid was van de aan het Vlaams Blok gelieerde Vlaams-Nationale Debatklub (VNDK).
6) De uitnodiging voor een VNDK-conferentie, ‘met strikt privé-karakter’ en op een geheime locatie, van de Britse historicus David Irving, die bij herhaling veroordeeld is voor negationisme en neonazisme. Datum: januari 1998, in volle bestuurdersperiode van Jambon .
7) Een document van oktober 2000 dat ook drs. Bart De Wever vermeldt als bestuurslid.
Je kan de afbeeldingen van deze documenten en de foto’s vergroten door er op te klikken.

De foto waarmee het begon

Deze foto is genomen in april 1996 in de Salons De Boek in Antwerpen toen de Franse extreemrechtse politicus Jean-Marie Le Pen er een spreekbeurt hield op uitnodiging van de Vlaams-Nationale Debatklub. De foto dook voor het eerst op in de pers in mei 2012.
De eerste die Jambon, in mei 2012, om uitleg vroeg over zijn aanwezigheid op de conferentie van Le Pen was Joods Actueel. Ondanks de pro-Israël-houding van N-VA en de goede banden van Jambon met de grote diamantairs, was die foto met Le Pen er voor het zionistische tijdschrift toch te veel aan. Tenslotte blijft Le Pen de fascist die ‘de gaskamers een detail in de geschiedenis’ noemde. Jambon maakte er zich zo vanaf: “Ja, ik ben toen naar Le Pen gaan luisteren. Maar het is toch niet omdat je naar iemand gaat luisteren dat je ook instemt met zijn ideeën. Foto’s uit die tijd kan je van mij ook vinden met Kris Merckx (PVDA), was ik dan een stalinist?” (Joods Actueel, mei 2012).
In de jaren 80 ben ik als nationaal woordvoerder van de PVDA op heel veel plaatsen gaan spreken. Onder meer ook eens voor het KVHV-Antwerpen. Dat was dan wel om, samen met Ludo Dierickx van Agalev, onze gezamenlijke ‘Oproep tot Vlaams-Waalse solidariteit’ te gaan verdedigen… tégen de toenmalige Volksuniesenator (later N-VA), wijlen Walter Luyten. Ik sloot niet uit dat er toen een foto genomen was waar Jambon misschien op stond, maar vond het toen niet de moeite om dat uit te spitten. Overigens heeft Jambon tot op heden nog nooit zo’n foto kunnen tonen.

In oktober 2014, toen hij minister geworden was, kwam Jambon met een ander verhaal over Le Pen en mij. Toen verklaarde hij zowel in La Libre Belgique als op RTL-tvi: ‘Ik ben in een Antwerpse debatclub gaan luisteren naar een mijnheer Le Pen zoals ik daar, enkele maanden voordien, was gaan luisteren naar Kris Merckx van de PVDA.” Zijn volledige verklaring vind je in het artikel ‘Nouveau délit de mensonge du ministre Jambon’ en, vertaald en ingekort, in het artikel ‘Zaak Le Pen: Jambon alweer betrapt op leugen’. Die dubbele leugen, en nog wel van een vicepremier, was er voor mij te veel aan. Op een vroege ochtend kon ik, in het officieel gesubsidieerde ‘Archief en Documentatiecentrum van het Vlaams-Nationalisme ‘ (ADCVN), een deel van de archieven van de in 1980 opgerichte Vlaams-Nationale Debatklub (VNDK) inkijken en kopiëren. Van de periode 1980-90 kreeg ik een vrij volledig dossier in handen, van de periode 1990-2000 slechts enkele documenten en van de periode daarna (tot 2010) helemaal niets.
Hier dan de voornaamste resultaten van die speurtocht.

VNDK gesticht door Jan Brans, hoofdredacteur van collaboratiekrant ‘Volk en Staat’

De advocaat ‘Dr. jur. Jan Brans’ – zoals de VNDK-documenten hem meestal noemen – was een notoire collaborateur met de nazi’s en een antisemiet. Tijdens de bezetting was hij hoofdredacteur van ‘Volk en Staat’, het dagblad van het Vlaams Nationaal Verbond (VNV) dat de nazibezetters ten volle steunde. Op het einde van de oorlog vluchtte Jan Brans, net als Degrelle, naar het Spanje van Franco. Daar hield hij zich schuil tot in 1969 om te ontsnappen aan executie– hij was kort na de oorlog bij verstek ter dood veroordeeld. Na zijn terugkeer in België werd hij de eerste hoofdredacteur van het partijblad van het Vlaams Blok en stichtte hij in 1980 ook de Vlaams-Nationale Debatklub . Uitvoerige informatie info over Jan Brans vind je in dit artikel ‘Jan Brans: oprichter en erevoorzitter van de Vlaams-Nationale Debatklub’.

Vooral tribune voor topcollaborateurs, Blokkers en… Bert Eriksson

Leugen 1 van Jambon bewezen: niet als toehoorder maar als bestuurslid naast Le Pen

Opmerkelijk aan bovenstaande uitnodiging en typisch voor de kerninteresses van de VNDK: de gastspreker is de Parijse advocaat die Pierre Laval op zijn proces na de oorlog verdedigde. Laval was eerste minister van Frankrijk onder het regime van maarschalk Pétain, die met de nazibezetters collaboreerde. Laval werd hiervoor ter dood veroordeeld en in oktober 1945 terechtgesteld.

Jan Jambon aan de eretafel met Le Pen en Dewinter

Leugen 2 van Jambon bewezen: Kris Merckx sprak nooit op VNDK

Hoe kwam ik aan bovenstaande mail? Daarvoor had ik geprobeerd om in de archieven van de debatclub, die berusten bij het ADCVN, een zwart-op-wit-bewijs te vinden dat ik nooit in de VNDK had gesproken. Ik kon daar vlot een volledige lijst vinden van alle sprekers van de VNDK in de eerste tien jaren (1980-1990, zie hoger). Ongetwijfeld bestaat er een gelijkaardige lijst van de periode 1990 – 2000, toen Le Pen – en volgens Jambon ook Kris Merckx – een conferentie gaven in de VNDK. Toen ik daar naar vroeg kreeg ik als antwoord dat men mij die niet kon verstrekken. Reden: dat deel van de archieven van de VNDK zou nog onder embargo staan, gedeeltelijk voor de periode van na 1990 en volledig vanaf 2000 tot 2010. Ik richtte mij dan maar naar een bekend e-mail-adres van Koen Dillen. Deze zoon van VB-stichter Karel Dillen was niet alleen Europarlementslid voor het Vlaams Belang tot in mei van dit jaar, hij was ook 20 jaar lang voorzitter van de debatclub VNDK. In de mailcorrespondentie hierboven leest u mijn vraag en, bovenaan, het duidelijke antwoord van Dillen.

Jambon-club nodigt negationist David Irving uit (1998)

Dat het Holiday Inn Hotel redenen te over had om gevolg te geven aan de bezwaren tegen een conferentie van een notoire negationist, racist en propagandist van het nazisme kan u lezen in dit artikel van AFF en, in het Frans, in dit artikel van RésistanceS . Onder meer hoe deze man om al deze redenen vanaf 1991 in Groot-Brittannië vervolgd en veroordeeld werd. En later, in 2004, om gelijkaardige redenen zelfs 13 weken in de gevangenis doorbracht in Oostenrijk. RésistanceS toont ook foto’s van hem als spreker en deelnemer op congressen van het Institute for Historical Review (IHR), een club die het negationisme (ontkenning van de holocaust) propageert. Op een van die foto’s zie je hem in gezelschap van de Franse holocaustontkenner Robert Faurisson.

Bart de wever treedt in 2000 toe als bestuurslid

Hier wordt Bart De Wever meteen aangekondigd als inleider van een conferentie. En nog wel boven de mededeling dat de volgende spreekbeurt zal gaan over “de verdienstelijke organisatie ‘Vrijwillige arbeidsdienst voor Vlaanderen’”. Spreker is ‘Opperveldmeester Paul Grote’ een van de leiders van deze door de collaborateurs tijdens de oorlog opgezette V.A.V.V.

Op bovenstaande facsimile zie je ook hoe de weduwe van Jan Brans, Mia Dujardin, ondervoorzitster van de VNDK bleef, tot aan de opheffing van de club in 2010.
Bij de verkiezingen van 25 mei 2014 volgde de bekende reporter Paul Jambers een hele dag Bart De Wever. Bij de terugkeer naar Antwerpen, na een hectische dag, antwoordde Bart De Wever, in zijn busje, op de vraag waarom hij dit alles deed: “Voor al die mensen die hiervoor hun leven lang gestreden hebben”.
Zolang De Wever het zelf niet uitdrukkelijk tegenspreekt, of er afstand van neemt, blijft het vermoeden overeind dat hij de mensen bedoelde die hier ‘eervol’ vermeld blijven onder de bestuurderslijst van ‘zijn’ VNDK. Dat was alvast zo tot oktober 2000. Twee maanden voor de 21ste eeuw waar we het volgens De Wever over moeten hebben.

‘JAMNESIE’

De onthulling door RésistanceS van bovenstaande documenten haalde op 3 december het journaal van RTL-tvi. Zowel om 13 u als om 19 u was dit het eerste item. Bij de herhaling van elk van zijn leugens op diezelfde zender op 12 oktober – ‘Ik ben als gewone toehoorder naar Le Pen gaan luisteren’ en ‘Kris Merckx van de extreem-linkse PVDA is een paar maanden eerder ook in die debatclub komen spreken’ – kreeg de vicepremier telkens ‘FAUX’ (‘gelogen’) dwars over zijn gezicht
Hier vind je de volledige reportage van RTL-tvi ‘Jan Jambon a menti sur ses liens avec l’extrême-droite’.
Gevraagd om een reactie, door de redacties van La Libre Belgique en RTL-tvi, op de onthullingen liet Jambon zijn woordvoerder antwoorden dat ‘de vicepremier zoals zovele burgers lid is van vele clubs’ En wat zijn valse beweringen over Kris Merckx betrof, die waren te wijten aan ‘un trou de mémoire’. Een gat in zijn geheugen, en dat op de leeftijd van 54 jaar én als minister van Binnenlandse Zaken. Op de sociale media leidde dit al tot vragen of er misschien een nieuwe ziekte in België is opgedoken: jamnesie…
Maar de kernvraag, die allesbehalve grappig is en die premier Michel (MR) moet beantwoorden, is: ‘Kan iemand, die flagrant liegt om zijn verleden en lidmaatschap bij extreemrechts te verbergen, vicepremier zijn van België?’. Mede door het zwijgen van het grootste deel van de Vlaamse media heeft Michel vooralsnog het antwoord hierop kunnen ontwijken.
Inmiddels heeft ook de nieuwssite Apache.be belangrijke elementen aan het dossier Jambon toegevoegd. Onder meer de getuigenis van ex-VB-Kamerlid Luc Sevenhans, nu N-VA-schepen in Brasschaat, die, uit wraak omdat hij geen burgemeester mocht worden, onthulde dat Jambon mee aan de wieg stond van het Vlaams Blok in deze gemeente.
Het lijdt geen twijfel: het hele zwarte dossier van Jambongate gaat ongetwijfeld opnieuw opduiken, ondermeer in de Kamer. Op 4 december wilden zowel de Kamerleden Raoul Hedebouw (PTB-PVDA) als Laurette Onkelinx (PS) als parlementairen van Ecolo, Groen en sp.a de premier daarover al ondervragen. Maar omdat Charles Michel zelf niet wilde antwoorden, zoals zij rechtmatig vroegen, verliet de hele oppositie, op het VB na, het halfrond.
De weken erna overheersten de dood van Fabiola en de stakingen het parlementaire vragenuurtje, maar Jambongate komt zeker volgend jaar opnieuw op tafel.