Kris Merckx – stichter GVHV, ex-provincieraadslid PVDA

Gisteren, 6 januari, zond radio 1 in Stories een interview uit dat Geertje De Ceuleneer al in december van mij afnam. Normaal ging het uitgezonden worden als laatste uitzending vóór de kerstvakantie maar de val van Leterme 1 gooide de programmering overhoop. Allicht omdat het een vrij tijdloos radiofragment is – grapje, dat is zo voor alle uitzendingen – kan je het alhier nog een half jaar lang beluisteren (in 2 delen van 6 minuten, klikken onder ‘Audio’). Meteen heb je ook al een deeltje van het antwoord op de mij dezer dagen vaak gestelde vraag: “Wat ga jij wel doen als je op pensioen bent?”. Lezingen en interviews geven hoort er alvast bij.
Er zijn er die beweren dat boeken in dit internettijdperk uit de tijd zijn. Dat is alvast niet mijn ervaring na de uitgave van mijn recente boek. Een gestructureerde, omvattende en leesbare uiteenzetting van je werk en ideeën bezorgt je blijkbaar op slag veel meer impact en gehoor. In vergelijking daarmee hebben punctuele artikels vaak meer het effect van losse flodders.
Sinds november moet ik elke week wel ergens een of meer lezingen geven. Uiteraard voor afdelingen van GVHV en de PVDA, maar ook ver daarbuiten. Een greep uit de activiteiten sinds de Boekenbeurs.

Van Comac Leuven tot de Orde van de Prince

De afdeling geneeskunde van Comac Leuven, de jongeren- en studentenorganisatie van de PVDA, bracht op woensdag 19 november meer dan veertig toehoorders op de been voor een conferentie ‘Gezondheidszorg een (voor)recht?’. Laurens Liesenborghs, ook al een beetje bekend van ‘Dokters van morgen’ (vrt-tv), plaatste er een videotrailer voor op You Tube. Bij de toehoorders was een kleine helft studenten geneeskunde of verpleging. Verder waren er ook syndicalisten en de inmiddels 80-jarige ex-BRT-journalist Walter Geerts, die ik een paar keren in mijn boek vermeldt. Hij maakte in 1976 de reportage ‘De rode missionarissen’ over ‘het verschijnsel Amada’. Het studentenblad Veto wijdde een artikel aan de conferentie (24 november 2008, blz. 4).
De dag erna had ik een heel ander publiek: de leden van de Orde van de Prince van Mechelen.
Deze service-club (met vooral advocaten, professoren, bedrijfsleiders, officieren, artsen,…) heeft, en dat is nog altijd vrij uitzonderlijk, in Mechelen een vrouw als voorzitter. Zij is professor aan de rechtsfaculteit van Leuven. Onderwerp van mijn lezing was: “40 jaar na mei ‘68”. Allicht zullen hier en daar kritische PVDA-leden of andere linksen zich afvragen wat er het nut van is om voor dit publiek te gaan spreken. Het is inderdaad niet onze eerste ‘doelgroep’ en ik geef dan ook voorrang aan vragen vanuit syndicale, linkse en progressieve kringen. Maar tegelijk is het nuttig het draagvlak voor onze stroming wat te verruimen, door te trachten de kennis en het begrip van sommige van onze ideeën ook in die kringen wat te verhogen, hoe beperkt en relatief dat ook moge wezen. Daarnaast houdt het debat met, vaak sterk verschillende meningen en argumenten, je ook scherper. Na afloop kwam een lokale manager van een multinational me vertellen: “In enkele weken tijd is de wereld voor ons bedrijf veranderd. Alle bestellingen uit Rusland zijn geannuleerd. De banken willen geen waarborgen meer geven voor leveringen aan heel wat regio’s.” In de media lees en hoor je vaak dat ook deze crisis wel zal overgaan en de economie al vanaf augustus dit jaar, of ten laatste vanaf begin 2010, weer flink zal aantrekken. Maar van binnenin de top van ons economisch systeem hoor je dus berichten dat de crisis blijkbaar toch een stuk ernstiger is dan aan de buitenwereld wordt meegedeeld.
Nog een dag later kon ik mij alweer onderdompelen in een mij meer vertrouwd publiek. Op de Algemene Ledenvergadering van de PVDA regio Hoboken hield ons districtsraadslid Mie Branders, samen met de zaal, een vlotte babbel over mijn boek.

Een wat ongewoon symposium tegen de Orde

Het weekend van 13 en 14 december was ook flink gevuld.
Op zaterdag was ik een van de sprekers op het symposium ‘De Orde is ongrondwettelijk’, georganiseerd door de neuropsychiater prof. Michael Maes. Hij heeft internationaal enige naam als expert in de biologische psychiatrie en ontwikkelde tegelijk een ‘biochemische’ aanpak van aandoeningen als CVS (Chronisch vermoeidheidssyndroom). Ik heb me niet in de zaak verdiept maar signaleer toch dat dit laatste vanuit diverse kringen op heel wat kritiek en scepsis stuit. Dat de sprekers op het symposium vanuit zeer diverse hoeken de Orde betwistten, is het minste wat je kan zeggen. Toch hadden ook senator dr. Patrik Vankrunkelsven (Open VLD, auteur van een wetsvoorstel voor hervorming van de Orde) en Magda De Meyer (sp.a) aanvaard hun standpunt uiteen te zetten. Verder kwamen ook Dr Thierry Hertoghe, gewezen lid van de provinciale raad van de Orde van Waals-Brabant maar later zelf verwikkeld in vele juridische veldslagen met de Orde, aan het woord. Vanuit zijn vakantieverblijf in Spanje liet ook de plastische chirurg en mediafiguur Jeff Hoeyberghs zich via een videoconferentie horen. Een van zijn weinige verstaanbare uitspraken – hij hield de hele tijd een dikke sigaar in de mond – was: ‘De Orde en private geneeskunde, dat gaat niet samen’ ?! Dat leverde vanwege de na hem volgende spreker, Patrik Van Krunkelsven, de commentaar op: “Dit soort ultraliberale standpunten zijn zelfs al heel lang niet meer besteed aan Guy Verhofstadt.” En later mailde de Open VLD-senator mij: “Je moet soms niet te nauw speuren met welke mensen je samen in een bepaalde coalitie zit tegen of voor een bepaald punt. Maar de spreidstand tussen bijvoorbeeld jou en Hoeyberghs, dat was wel een universum van verschil.” Dat klopt. Nu, de bijdrage van Van Krunkelsven zelf was, hoewel ik het niet eens ben met zijn voorstel om een ‘hervormde’ Orde te behouden, degelijk en interessant. Magda De Meyer verdedigde met vuur het standpunt dat we al eerder samen in een tribune in De Morgen en Le Soir hadden gepubliceerd: een goede en sociale gezondheidszorg heeft geen nood aan een Orde van artsen. En ook niet aan een juridische facelift die de ondemocratische en corporatistische essentie van deze instelling overeind laat. Mijn deelname aan het symposium liet me alvast ook toe om, in de marge ervan, aan ruim een derde van de aanwezigen, voor het overgrote deel artsen, achteraf in totaal 19 exemplaren van mijn boek te verkopen.

Bij de Senioren van Groen! en ‘Verdienstelijke Hobokenaar’

Tot slot in vogelvlucht een blik op enkele andere al voorbije activiteiten:
– Zondag 14 december 2008: professor Jean-Jacques Amy, vertegenwoordig(st)ers uit 10 van onze 11 groepspraktijken in België en ik zelf spraken in Hoboken 130 GVHV-medewerkers en –sympathisanten uit het hele land toe naar aanleiding van het verschijnen van mijn boek in het Nederlands én, vanaf die dag, ook in het Frans. Na afloop werden de aanwezigen vergast op een rondleiding en pannenkoeken in het in volle verbouwing zijnde grote nieuwe gebouw dat GVHV-Hoboken vanaf midden dit jaar zal herbergen. Ook schrijfster Brigitte Raskin, een van de ‘quoters’ over mijn boek, ging in op de uitnodiging om mee te komen kijken en smullen. Je vind er hier meer over op de Antwerpse PVDA-site.
– Woensdag 17 december. Uiteenzetting en debat, gedurende twee uren, met voor een dertigtal vrijgestelden van de KAJ. Dat greep plaats in het kader van een tweedaagse vorming over ‘actie’ waar een reeks sprekers vanuit diverse werkterreinen kwam getuigen.
– Zaterdag, 19 december 2008. Liefst 103 mensen, van zeer oud tot jong, hadden zich ingeschreven voor een maaltijd van Médecine pour le Peuple in Herstal-Luik voorafgegaan door een causerie en diapresentatie over mijn boek. Na afloop kon ik meer dan 40 exemplaren signeren. Voor een eerste avond over de Franse editie, een vliegende start.
– Zondag 27 december. Avondconferentie over mijn boek op de Marxistische Winteruniversiteit. Ondanks de zware studiesessies overdag over ‘de financiële en economische crisis’, waren er een veertigtal geboeide toehoorders.
Deze week vrijdag zal Hoger Leven’, een socioculturele vereniging aanleunend bij de sp.a, mij huldigen als laureaat 2009 van de prijs ‘Verdienstelijke Hobokenaar’. Dat zal gebeuren op de gezamenlijke nieuwjaarsreceptie van Hoger Leven en de sp.a-Hoboken. Over deze wel bijzondere activiteit, wellicht later meer. Ze illustreert immers dat er in bijna 40 jaar tijd toch wel een en ander veranderde.

Voorlopige voorjaarsagenda

Ter informatie, voor het geval jij of je vrienden in de buurt wonen en interesse zouden hebben, hieronder de al vastgelegde avonden voor een nabije toekomst:
– Antwerpen, maandag, 12 januari, gastspreker op de nieuwjaarsreceptie van de Senioren van Groen! Antwerpen. Er wordt mij gevraagd, vanuit de visie van de PVDA, commentaar te geven op de ‘Groene New Deal’, het programma voor een ecologische economie dat Groen! op zijn recente Horizon-congres goedkeurde.
– Kortrijk, vrijdag 30 januari, nieuwjaarsreceptie van de PVDA-West-Vlaanderen, causerie over mijn boek.
– Overpelt, woensdag 4 februari, 19 u, avond van de KWB over ‘Geneeskunde voor het Volk’.
– Marcinelle, woensdag, 11 februari, presentatie van boek ‘Médecin du Peuple’
– Luik, vrijdag 6 februari, 20 u, La Braise, presentatie van boek ‘Médecin du Peuple’, voorafgegaan door tapas-maaltijd.
– Zelzate, donderdag 12 februari, GVHV, Groenplein, 19 u 30: voorstelling ‘Dokter van het Volk’
– Stekene, vrijdag 6 maart, avond van het ACV over ‘Geneeskunde voor het Volk’.
– Lommel, zondag 18 april, 11 u, lentebrunch van GVHV-Lommel.
– Brussel, donderdag 30 april, Middelbare school Maria Boodschap, projectdag 5 en 6 ASO rond ondermeer ‘gezondheidszorg’.
Inmiddels zijn hier nog verschillende andere aanvragen binnengelopen waarvan ik moet uitzoeken of en wanneer ik er op zal kunnen ingaan. Eens ze vastliggen, meld ik dat hier ook wel.
En met het interview met mij en dochter Sofie dat Raak, het maandblad van de KWB, zonet in zijn januarinummer publiceerde, zullen er nog wel meer volgen.

Er wordt mij wel vaker de vraag gesteld wat ik ga doen, als ik vanaf september 2009, op mijn 65ste, als arts op pensioen ga. Over het antwoord ten gronde overleg ik nog met de kameraden van de partij en GVHV en mijn partner. Aan ideeën en plannen ontbreekt het niet. Maar wat hierboven staat, toont dat er maar weinig gevaar is dat ik in een zwart gat zal vallen. Ik heb nu al moeite om al de aanvragen en voorstellen te plaatsen. En dat hoewel mijn medische activiteit, in voorbereiding op mijn professionele pensionering en met al de activiteiten rond mijn boek, al tot een half-time is teruggebracht. Verder is er, dit voorjaar, zoals voor al onze militanten ook voor mij de verkiezingscampagne. Zwart gat? Neen, de toekomst blijft zich rood en goed gevuld aftekenen. En daar kunnen we, zolang we gezond mogen blijven, alleen maar blij om zijn.