Kris Merckx – stichter GVHV, ex-provincieraadslid PVDA

Martine Stynen bewees vandaag dat je geen ‘beroepsagitator’ meer moet zijn om op een week tijd een hele beweging op gang te krijgen. Een Facebook (FB)-groep volstaat daar voor. Tegelijk mag er aan de betrouwbaarheid van de ‘ik doe mee’-meldingen’ op FB toch nog wat gesleuteld worden 🙂

Vanmiddag heb ik samen met een 150-tal anderen deelgenomen aan een solidariteitsactie voor de dertien ontslagenen bij De Morgen. Plaats van het gebeuren: het plein voor het stijlvolle gebouw met grijze gevel aan de Arduinkaai in Brussel (achter de KVS) waar de ‘onafhankelijke krant’ kantoor houdt. Onder die deelnemers: de ontslagenen Bernard Dewulf, Bert Bultinck, Georges Timmerman, de eindredacteurs Tim Van der Mensbrugghe en Vicky Vanhoutte,… en een vijfentwintigtal (ex-?)collega’s die een verlengstukje breiden aan hun historische staking van dinsdag door van 15 tot 17 uur hun burelen te verlaten. Han Soete van Indymedia zorgde voor een knappe fotoreportage waaruit ik – because not commercial – een paar beelden gratis mag pikken.

Het gebeuren zou omstreeks 17 uur eindigen met het in koor voorlezen van de laatste column van Bernard Dewulf, Spiegel, verschenen op vrijdag 15 mei exact een dag voor hij en twaalf anderen als moderne proleten op de keien werden gegooid. Een paar uren na zijn ontslag ging de tot dan in FB-middens enkel bij haar vrienden bekende Martine Stynen uit Leuven aan de slag. Ze stichtte de FB-groep ‘Voor Bernard Dewulf’. Op nog geen week tijd sloten zich daar tot nu toe 2.600 leden bij aan. Een van die leden, Geert Briers, projectcoördinator van boek.be, contacteerde haar om ook wat te doen. En zo werd op een paar dagen de manifestatie van deze namiddag georganiseerd.
Zelf reed ik er naar toe met beeldhouwer en dichter Lebuin D’Haese, partner van mijn Hobokense GVHV-collega dr. Mie Branders. Lebuin had voorgesteld zijn sculptuur Gebruik je hersenen naast het podium op te stellen. Het podium dat was in dit geval een omgekeerde zeepkist. Met initiatiefneemster Martine Stynen er op was de sfeer van de tijd van de suffragettes (vrouwen die speechten om het stemrecht voor hun sexe af te dwingen) compleet terug. Zij het dat het nu een vrouw was die het opnam voor het recht op schrijven en op een job voor overwegend mannelijke ontslagen werknemers van De Persgroep. De opstelling van het beeld verliep vlot omdat we de tijdig aanwezige Didi de Paris vlot konden opvorderen. We moesten er wel bij nemen dat hij eerst even naar zijn vrouw belde: ‘Dat heb je als je er van de Partij van de Arbeid tegenkomt, dan is het werken geblazen’. En passant informeerde Didi mij: “Mijn vrouw is in Vlaams Brabant kandidate bij Groen! voor het Vlaams Parlement, maar voor Europa stem ik PVDA+. Voor een keer dat ik eens met een goed gevoel voor een Van Rompuy kan kiezen, dat laat ik niet liggen.”

Geert Briers ontpopte zich tot een prima inleider van de verschillende collega’s journalisten, dichters en andere artiesten die een solidariteitsboodschap of –act brachten. Achtereenvolgens waren dat Elvis Peeters, Didi de Paris, Charles Ducal, Lebuin D’haese, Annelies Verbeke, Chris Van Camp (al eerder ook zonder enige voorafgaande communicatie van de ene op de andere dag afgedankt als columniste bij De Morgen), Geert Van Istendael (voorzitter van PEN-club Vlaanderen), actrice Maaike Neuville (bekend van zowel Vlees en bloed en De smaak van Dekeyzer) en Bart Stouten (De tuin van Eden, Klara). Verder namen ook persobservator Marc Ernst en lezer Manu Vanhaverbeke het woord. De vier Jossen van de groep ‘Dynamo Joss’ zorgden voor muzikale intermezzo’s.

Geen camera’s of reporters van VTM, vrt,…

Er werden in die twee uren mooie beklijvende dingen gezegd. Zinnen om in te lijsten van Charles Ducal, Geert Van Istendael, Didi de Paris, Lebuin D’Haese en anderen. Ik ga ze niet proberen reconstrueren – notitie nemen deed ik niet – en verwijs u naar de FB-groep Voor Bernard Dewulf en Indymedia die beloofden ze te zullen publiceren (met een fotoreportage).

De slotzin van Bart Stouten wil ik alvast meegeven, want die kon je niet vergeten: ‘Eens zullen er opnieuw bloemen bloeien op het neoliberale veld’. Ander opmerkelijk feit: Maaike Neuville las een van de vier columns voor waarmee chef sport Hans Vandeweghe ooit zijn afkeuring ventileerde voor de mens en natuur verwoestende autorally Paris-Dakar. Op het grasveld werd er graag bijverteld dat die stukjes hem mee zijn kop zouden gekost hebben. Hoofdredacteur Klaus Van Isacker, overgekomen van VTM en zelf ooit deelnemer aan Paris-Dakar, zou hem die kritiek op de rally niet in dank hebben afgenomen.

Na een dankwoord van Bernard Dewulf, ook namens de andere afgedankten, was het tijd voor het collectieve voorleesmoment. Om er bij de meer dan honderd lezers het ritme in te houden deden de initiatiefnemers beroep op ‘een sexy professional’, de actrice Hilde Van Mieghem (“Sexy op je 51, dat vleit je wel”). Het collectieve leesmoment was kort, krachtig en ontroerend. Zoals de columns van Bernard Dewulf zelf.
Er volgde nog een fluit- en roepconcert waarbij hoofdredacteur Bart Van Doorne (‘uitzonderlijk aan het werk op een zondag’) werd aangemaand zich aan het venster of onder de actievoerders te vertonen. Maar ook toen LBC-vakbondssecretaris Lode Verschingel en een paar ontslagenen het via de parlofoon probeerden, gaf Van Doorne niet thuis.

Nog twee bemerkingen bij het gebeuren. Ik had op voorhand eens gecheckt wie er in de FB-groep ‘ik doe mee’ had aangeklikt. Hilde Van Mieghem, Geert Van Istendael, Liesbeth Van Impe en vele anderen hielden hun woord maar ik miste toch een paar namen die ook op de ‘ik doe mee’-knop hadden geklikt. Ja, het was mooi weer, een lang weekend, maandag moeten we werken, enz. enz. Maar het doet toch ook wat denken aan ‘De revolutie ja, maar dan liefst niet voor 11 uur ’s morgens, niet in het weekend, niet op een maandag…’ Nu, ‘ik-doe-mee’-ërs die er niet waren of er toch niet konden zijn: ik schrijf dit maar voor de grap, jullie hebben alvast jullie steun getoond. En misschien moesten jullie gewoon nog wat vertrouwd raken met al die ontelbare Facebook-knopjes.

Veel belangrijker is dat – voor zover ik kon nagaan – geen verslaggevers van VTM en vrt aanwezig waren en wellicht ook maar heel weinig van de schrijvende pers. Ik zag enkel een Belgabericht dat op enkele krantensites is overgenomen (maar alvast niet in de papieren editie van De Morgen de dag erna). Het illustreert de verstikkende greep van geldmagnaten op de media. Van Thillo is ook hoofdaandeelhouder van VTM. Opvallend is ook hoe discreet De Standaard – die normaal garen zou kunnen spinnen bij het protest van de lezers van een concurrerende krant – de ontslagen en de acties bij De Morgen in mineur verslaat. Klassensolidariteit tussen de liberale persgroepeigenaars Van Thillo (De Persgroep) en Leysen (Corelio, uitgever van de VUM-kranten zoals de De Standaard)? Maar dat ook de vrt – altijd paraat voor een paar minuten reportage als vijftien Voorposters, VB- en NV-A’ers Franstalige affiches gaan verscheuren in de Brusselse rand – niemand stuurt naar zo’n originele solidariteitsactie (voor collega’s): wat is er politiek in dit landje aan de hand?

Hugo Camps, staak ook eens 28 dagen je column

Bij wijze van postscriptum. De initiatiefneemster van de actie vroeg me of ze, anoniem, een reactie van mij op de FB-groep ‘Voor Bernard Dewulf’ (24/5/2009) mocht voorlezen tijdens haar toespraak. Als zij hem de moeite vond, wil ik ze u ook niet onthouden:
“Na 4 dagen De Nieuwe Morgen overvalt mij een onbestemd gevoel. Hugo Camps zou zichzelf en de voorpaginacolumn wel eens kunnen verzuipen in zijn eigen stijl. Zijn soms te barokke uitschuivers of te brutale tackles worden niet meer in balans gebracht door de zachte, poëtische maar ook vaak sociale toets van Bernard Dewulf.
Oppassen, Hugo, daar kan een depressie van komen. Je schrijftalent staat buiten kijf, maar red je evenwicht en de column. Staak ook eens 28 dagen om Bernard (en de anderen) er weer bij te krijgen.”

Liesbeth Van Impe neemt ontslag en de ‘Vermoorde droom’ van Frederik Smets

Aanvulling.
Op 25 mei, de dag na deze actie, nam politieke redactrice Liesbeth Van Impe zelf ontslag bij De Morgen. Omdat ze haar collega’s twee weken voor de verkiezingen niet in de steek wilde laten, zal ze nog een deel van haar opzeg uitdoen. Hier vind je meer info.

Op diezelfde site schreef gewezen medewerker van de Financiële De Morgen (FDM), Frederik Smets, een bijdrage over zijn tijd bij De Morgen. ’t Is niet dat ik De Morgen als krant speciaal wil viseren – ik maak me geen illusies dat het in de enkele andere nog resterende mediaconglomeraten veel beter is – maar dit is echt het lezen waard:
‘Vermoorde droom’

Het ontlokte mij volgende commentaar:
‘Oubollige’ marxistische concepten over ‘vervreemding’ en ‘uitbuiting’ worden door deze bijdrage anno 2000-2009 levendiger dan ooit. En dat doorheen het verhaal van redacteurs van een ‘moderne’ kwaliteitskrant. (Op de koop toe allicht goed betaald , zolang ze niet werden afgedankt).
Had Freeks vader, communist van Turnhout, dan toch (grotendeels) gelijk?
Forwarden.
Een eye-opener, stof tot nadenken.