Kris Merckx – stichter GVHV, ex-provincieraadslid PVDA

Op diezelfde zaterdag van 5 juni 2010 ben ik na het colloquium over de Orde van Artsen van de Wetstraat meteen naar het centrum van Molenbeek gespoord. Daar werd het nieuwe gebouw van het plaatselijke GVHV-eerstelijnsgezondheidscentrum, dat al 11 jaar in die Brussels gemeente werkt, feestelijk geopend. Dezelfde dag huldigde ook Médecine pour le Peuple (MPLP) in Marcinelle haar nieuwe stek in. Onze jongste dochter Sofie werkt er al 11 jaar als arts. De foto’s kan je vergroten door er op te klikken.

GVHV-Molenbeek rechtover het gemeentehuis

Meer dan een jaar is er, onder leiding van Stijn Soete, echtgenoot van stichtster en huisarts Leen Vermeulen, door aannemers maar ook door tientallen vrijwilliger gewerkt aan de verbouwing van een drie verdiepingen hoog gebouw in de Graaf van Vlaanderenstraat 21. Het is gelegen rechtover het gemeentehuis.

Burgemeester Philippe Moureaux (PS) had, alle (reële) politieke tegenstellingen terzijde, toelating gegeven om de straat af te sluiten voor een cocktailreceptie buiten. En de toespraken mochten plaats grijpen van op de trappen van het gemeentehuis. Naast dokter Leen, spraken ondermeer ook haar collega en mede-steunpilaar Chris Deprédomme en Dirk Van Duppen, voorzitter van Geneeskunde voor het Volk.

De hele ploeg vaste medewerkers van het centrum verschenen op de trappen. Je kon je geen beter beeld voorstellen van hoe het multiculturele Brussel (en België) van de 21ste eeuw er uit ziet of overal zou moeten uitzien. Frans en Nederlands werden netjes afgewisseld, autochtonen en allochtonen, met of zonder hoofddoek: samen, in respect voor elkaar, verenigd voor een betere gezondheidszorg én een betere wereld.

‘Frère Jacques, Khouya Hassan’

In het namiddagprogramma vielen er overigens ook enkele woorden Arabisch. Mustpaha Largo – ‘Ik moest hier wel optreden want Riet Dhont (voorzitster PVDA-Brabant) heeft mij dertig jaar geleden nog lid gemaakt van Rode Jeugd’ – bracht een muzikaal kinderprogramma dat ook voor volwassen vol humor en zelfspot zat.
Een hit was de Arabische versie die de Franse koloniale mogendheid destijds gemaakt had van het bekende ‘Frère Jacques, dormez-vous?’ om haar cultuur in de Maghreb over te brengen. De hele zaal zong mee van ‘Khouya Hassan, Khayou Hassan,….” (Mijn broeder Hassan, enz.).

Na Deurne en Hoboken kunnen de gezondheidswerkers van Molenbeek nu ook werken in kraaknette, vaak bijzonder verlichte praktijkruimtes. De drie vrouwelijke architecten van Burobill (‘Girlpower’) maakten er weer eens een gedurfd modern pareltje van. Op de tweede verdieping is er ook een zaaltje dat zowel voor medisch-wetenschappelijke vergaderingen kan dienen als voor het plannen van sociale acties.

Na de openingsreceptie volgden in een naburige feestzaal van de gemeenschap van Marokkaanse orgine nog een feestmaal met paëlla, stevige muziekoptredens en een modeshow met Arabische klederen. Het aanwezige gezelschap was een mooie weerspiegeling van de multinationale samenstelling van het Molenbeek van 2010.

Ons Sofie en haar collega’s in het huis van de oude mijnbazen

De enige schaduwzijde aan mijn 5de juni 2010 was dat ik diezelfde dag niet meer de energie had – ja, dé jáááren – om ook nog naar de feestelijke opening te gaan van het gebouw waarin Médecine pour le Peuple (MPLP) van Marcinelle sinds januari van dit jaar zijn intrek heeft genomen. Nochtans had ik dit graag gedaan want onze jongste dochter en arts Sofie heeft, samen met haar collega Eric Hufkens, 11 jaar geleden dit centrum nieuw leven ingeblazen. Met succes. Hun praktijk is nu gevestigd in eens statige villa die eind van de 19de eeuw dienst deed als centrum waar de mijnbazen van toen de kandidaat-mijnwerkers medisch lieten keuren. Toch wel bijzonder dat uitgerekend op dit gebouw nu het logo van GVHV-MPLP prijkt: het teken van esculapius (kruisje met daarin een slang) vastgehouden door… de vuist. De gebalde vuist van het socialisme waaraan de mijnbazen van toen zo’n hekel hadden.

Ons Sofie vond het feest in Marcinelle superfijn, vooral omdat er zoveel nieuwe mensen van buiten het patiëntenpubliek mee kwamen vieren. Dat heb ik dus gemist. Maar volgend jaar krijg ik een herkansing: dan komt er namelijk nog een groter feest om te vieren dat het gebouw dan volledig ingericht zal zijn.

Stof genoeg om nut PVDA-stem aan te tonen

Zaterdag 5 juni was een stimulerende dag om me vanaf de dag erna in de laatste week campagne voor de verkiezingen te gooien. Alleen al wat die dag gebeurde geeft stof genoeg om te tonen hoe nuttig het is met je stem een partij te versterken die dat soort dingen realiseert. Dat is andere politiek dan die waarvan de mensen steeds meer en terecht een dégoût hebben. Dat is ‘Eerst de mensen, niet de winst’, in de praktijk. Elke dag opnieuw. Help aan de uitbreiding daarvan.

Hoe die laatste campagneweek verloopt kan je volgen op Facebook. Met o.a. verslag over uitleg Belgische politieke situatie aan 40 Nepalese Belgen, mijn bezoeken samen met acteur Dirk Tuypens (Wijtinckx in Witse) aan de markten in Heist-op-den-Berg, Willebroek en Herentals, met Tine Van Rompuy op de non-profit-betoging en de laatste ‘rode zaterdag’ op de Meir in Antwerpen.