Brigitte Raskin
Historica en schrijfster
Wat ik zo bewonder aan volhouder Kris Merckx is dat hij nog koppiger is in zijn sociale inzet dan in zijn politieke opvattingen. Hij zegt in een gesprek met Humo: “Electoraal had het meer mogen zijn – kúnnen zijn, als we sommige fouten niet gemaakt hadden. Maar ik geloof dat ik nog altijd mijn best mogelijke bijdrage lever aan de zaak van de werkende mensen – bij ons en in de derde wereld, want ik hou in mijn balans ook rekening met de meerderheid die het moet stellen met minder dan twee dollar per dag.” En hij voegt er zelf aan toe dat zijn oude vader hem al veertig jaar lang vraagt: “Kris, had je niet meer bereikt als je bij ons, bij het ACW, gebleven was?” Dat doet me denken aan Louis Tobback die me ooit ongeveer hetzelfde vroeg: “Hadden jullie, achtenzestigers, niet meer bereikt als jullie bij ons, de socialistische partij, terechtgekomen waren?” Die vraag is terecht, maar wanneer ik het hele verhaal van volksdokter Merckx lees die in zijn partijtje bleef en in Hoboken terechtkwam, vind ik dat Merckx in zijn eentje (en met zijn medestanders daar) meer bereikt heeft dan alle anderen van zijn fameuze generatie samen.