Dirk Avonts
Huisarts in groepspraktijk in Zurenborg (Antwerpen-Berchem), hoofddocent van de vakgroep Huisartsgeneeskunde aan de Universiteit Antwerpen, onderzoeker inzake AIDS-preventie.
Op 27 november 2008 schreef Dirk Avonts in De Huisarts een mooie column over mijn boek.
Dokter van het volk
Waar was u toen… Ja, waar was jij toen je zeker wist dat je huisarts wou worden? Was het een onverwachte aha-erlebnis? Of werd je leven door de bliksem getroffen, zoals Saulus op zijn paard in één van de bijbelgeschriften? Misschien kabbelde jouw studentenleven vanzelf in de richting om huisarts te worden, zonder enige stroomversnelling… Maar ik herinner me nog levendig mijn moment van: “Ik word huisarts!.” Een parochiale gespreksavond in oktober 1971. Ik was toen 17. We praatten over ‘wat is echt
geluk?’ en ook over ‘engagement’ en natuurlijk ook over ‘rijke en hooghartige dokters die hun patiënten minachten’. Want de toenmalige manier van geneeskunde beoefenen had in alternatieve milieus geen spatje krediet. En dat wrong, want ik wilde arts worden, maar geen ‘bourgeois’ en geen ‘zakkenvuller’. Eén van mijn toenmalige discussiegenoten merkte op dat er ook bij dokters ‘wat leeft… ’. “Weet je, in Hoboken zijn twee dokters een groepspraktijk gestart; ze werken tegen terugbetalingstarief en strijden mee met hun patiënten voor een gezonder leven en het verbeteren van de werkomstandigheden.” Ik was eruit: ik word huisarts! En ik heb nu ook een rolmodel voor ogen van hoe het kan met mijn temperament en levensvisie.
Pas een paar jaar later wist ik wie die Hobokense dokters waren, en de bekendste van hen had een naam als een klok: Kris Merckx. Hij was (en is het natuurlijk ook nog steeds) een geëngageerd huisarts, en tegelijk een man van de barricaden. Erg onvlaams! Want een typisch geëngageerde Vlaming doet zijn werk in stilte, met veel inzet; en zich herbronnend aan zijn diep geloof in de mens en God. En zo doen het nog vele stille en plichtsbewuste huisartsen. Maar collega Merckx pakt de megafoon, spreekt de arbeiders toe bij stakingen. Hij staat in alle vroegte op om aan de ingang van fabrieken zijn visie te verkondigen. Hij geeft interviews en schopt de Orde van geneesheren een geweten… En tijdens dat alles blijft hij kameraad-huisarts.
Gedurende de opleiding geneeskunde had ik het meermaals moeilijk om mijn einddoel en engagement zuiver te houden temidden van alle behoudende krachten binnen het medische korps. Maar één of andere actie van de Dokters van het Volk gaf mij een vooruitzicht hoe het ook anders kan. Om echt ‘hun’ kant te kiezen was voor mij de politieke omkadering te krap. Ik deelde vele analyses en inzichten, maar de toen na te streven ‘marxistische strategie van verandering’ kon mij niet overhalen: te star en te stuurs. Erg geïnspireerd door hun leven en werken, bleef ik aan de zijlijn staan, kijkend, met warme sympathie, naar hun verwezenlijkingen. En vanaf die zijlijn lees ik momenteel met zeer veel herkenning en nostalgie het boek van Kris Merckx, ‘Dokter van het Volk’. Ondertussen inspireert zijn aanpak 56 huisartsen in elf groepspraktijken. Een beetje ironisch, maar niet onterecht, worden deze praktijken van Geneeskunde voor het Volk ook wel de vijfde universiteit in Vlaanderen genoemd. Want het volk heeft recht op de beste geneeskunde, gebaseerd op wetenschappelijke bevindingen en tegen betaalbare prijzen, liefst gratis. Zo word je een dokter van het volk.
DR. DIRK AVONTS
Kris Merckx - stichter GVHV, ex-provincieraadslid PVDA 
Geef een reactie