Johan Anthierens

‘Postume commentaar’, bezorgd door Brigitte Raskin

In het stadscentrum van Hoboken bellen wij aan de groepspraktijk van Kris Merckx, om adressen van mensen met zieke kinderen. De living van Merckx is één grote studeerkamer, hij en een jonge vrouw aan een tafel zijn in leerstof verdiept, tussen die ernst door maken leuke kinderen leven. De dokter, zacht en vriendelijk, verstrekt het gevraagde en resumeert de toestand. Dat het niet alleen om de koeien en de kinderen gaat maar ook werknemers van de Métallurgie in fysiek verval verkeren en onder hen de gastarbeiders weinig of geen medische attentie genieten. Ik denk dat het de derde keer is dat ik Merckx in levende lijve meemaak, hij lijkt rustiger geworden, minder geagiteerd. Is hij onze Pater Damiaan, die met andere volksdokters in het melaatse Hoboken de aan hun lood overgelatenen helpt? (Knack, 10 mei 1978)

Advertentie
%d bloggers liken dit: