Luc Van der Kelen

Editorialist Het Laatste Nieuws

Ooit heb ik eens in een opiniestukje geschreven dat de mensen altijd nog voor Kris Merckx konden stemmen. Beter dat dan voor de partij Blanco. Het was in 1999. Nu zult u zeggen, iemand van liberale inspiratie en een communist, dat gaat niet samen. Toch wel. We zijn bijvoorbeeld allebei tegen het groot kapitaal. Behalve het feit dat te veel geld verzameld in dezelfde hand de kleine man tot knecht maakt, moet ik sinds de grote Kredietcrisis niet meer uitleggen waarom. Het spreekt voor zichzelf. Globale banken veroorzaken globale problemen. Als enkele bankiers de hele financiële wereld naar de verdoemenis kunnen helpen, uw en mijn spaargeld, uw en mijn pensioenplan, dan is er iets dat goed fout loopt. Beter vele kleine risico’s dan één supergroot risico.
Ik heb ook altijd gevonden dat in het parlement ook tegenstemmen aanwezig moeten zijn. Mensen die het systeem in al zijn geledingen doen nadenken door het fundamenteel in vraag te stellen. Kris Merckx is zo iemand.
Als politicus is hij nooit uit de marge van de politiek geraakt, maar als arts kun je alleen maar respect voor hem hebben. Zijn boek beschrijft een periode uit onze sociale en politieke geschiedenis sinds de jaren ’60. Er zit wat nostalgie bij naar onze jeugd, maar toch ook bewondering voor de vasthoudendheid van deze ‘geneesheer voor het volk’. Ik zal nooit de dag vergeten dat rechter Deripainsel dokter Kris Merckx aan een psychiatrisch onderzoek wou onderwerpen. Want wie ‘zo tegen alles is, daar moest wel iets mis mee zijn’… Mensen zoals Kris Merckx die consequent zijn met zichzelf. Zoveel zijn er niet. Ze verdienen hun plaats in de geschiedenis van ons volk.

Advertentie
%d bloggers liken dit: