Kris Merckx – stichter GVHV, ex-provincieraadslid PVDA

Ik word wel vaker gesolliciteerd door studenten of scholieren die werkjes moeten maken over maatschappelijke thema’s. Op vrijdag 14 november had ik, voor een raadpleging, een goed half uur vrij gemaakt voor Dorien Delie, zesde en laatste jaar humane wetenschappen op Moretus in Ekeren. Ze maakte niet alleen een compleet uitgetikt interview maar ook nog een grappig verslagje over het verloop. Met een paar prikjes naar de geïnterviewde, een toekomstige ‘Phara’ waardig.

Dorien moest me interviewen voor haar hoofdvak cultuurwetenschappen. Een week later verrast ze mij met een integraal uitgeschreven interview. “Ik heb er ontzettend lang over gedaan, maar het is me toch gelukt”, juicht ze. En hoe! Het kan voortaan dienen als model voor al haar navolg(st)ers met gelijkaardige schoolopdrachten. Daarom zet ik het op de pagina ‘scholiereninterviews’. Daarnaast kan je hier, met haar toestemming, haar indrukken van tijdens ons gesprek lezen.

Verslag van een interview met Kris Merckx

Het heeft mij bloed, zweet, tranen en een telefoontje gekost om eindelijk iemand te vinden om te interviewen, maar het is mij dan toch gelukt een slachtoffer te strikken. En wat voor iemand dan nog wel. Kris Merckx, medeoprichter van AMADA, later wordt dit PVDA en oprichter van Geneeskunde voor het Volk. Eveneens auteur van het boek ‘Dokter voor het volk’. Kris Merckx is volgens velen een sympathieke man en het uitlegen kan hij blijkbaar als geen ander, dus ik verwachte dat het interview wel vlot ging gaan. Dit wil echter niet zeggen dat ik het niet spannend vond. Iemand ontmoeten die drie dagen eerder op televisie was geweest, maakt toch wel indruk.

Ik had met hem afgesproken in Hoboken waar een van de tien groepspraktijken van Geneeskunde voor het Volk gevestigd is. Vijf minuten later dan afgesproken kwam ik aan bij de praktijk van dokter Kris Merckx. Zijn bevallige secretaresse verzocht me nog even in de wachtzaal te wachten. Geen probleem. Ondertussen kon ik al wennen aan de omgeving. De wachtkamer en het onthaal bevonden zich in één kamer waardoor ik heel de tijd zicht had op de muur achter het onthaal. Iets wat een enorme indruk op mij heeft nagelaten. Die muur was namelijk letterlijk van boven tot onder bedekt met allerlei mapjes, ik veronderstel dossiers van patiënten, die netjes kleur per kleur waren geordend. In de eerste plaats niets speciaal, maar ik had zoiets nog nooit gezien en ik vond het fantastisch. Uiteindelijk, na enkele minuten, verscheen meneer Merckx. De ontmoeting begon al direct met een verontschuldiging van mij omdat ik te laat was. Vervolgens hebben we ons geïnstalleerd in een van de vele kabinetten van de praktijk en zijn we dan maar onmiddellijk van start gegaan met het interview. Gelukkig had ik een dictafoon om het interview mee te registreren, want de man kan inderdaad vertellen als geen ander. Over één vraag kan hij zonder moeite vijf minuten blijven doorpraten zonder er ook maar een woord tussen te krijgen. Halverwege het interview vroeg meneer Merckx hoe laat het was, want zijn klok was blijven stilstaan. Hij zei er ook bij dat hij om 17 uur terug aan het werk moest, want zijn patiënten wachtten. Ik meldde hem dat het al vijf na vijf was waarop de man rustig verder zijn verhaal deed. Indrukwekkend. Tien minuten later heb ik het interview dan toch maar afgerond aangezien er nog zieke mensen zaten te wachten op een dokter. Toen ik hem bedankte voor het interview, kreeg ik nog enkele foldertjes onder mijn neus geschoven over de PVDA en heb ik nog snel een formulier ingevuld waarvan ik niet eens weet wat er op staat. En hoewel Kris Merckx radicaal tegen het kapitalisme is, heeft hij tijdens het interview drie keer vermeld dat alles uitgelegd staat in zijn boek en heeft hij op de koop toe mij zijn boek proberen aan te smeren. Jammer genoeg had ik geen geld bij, maar gelukkig wist hij te vertellen waar je zijn boeken nog kan verkrijgen. (Gelieve deze laatste zin met een korrel zout te nemen.)

Over zijn gedachten en ideeën ben ik ook het een en ander te weten gekomen, wat toch het doel was van dit interview. Iedereen rebelleert wel eens in zijn studententijd, maar blijkbaar was Kris Merckx daar wel een uitblinker in. Het was tijdens zijn opleiding geneeskunde dat hij zich is gaan verzetten tegen het onrecht in de wereld. Meer bepaald in mei ’68. Het was ook toen dat hij links is beginnen denken. Zijn ideeën en zijn inzet binnen een studentenbeweging hebben dan uiteindelijk geleid tot het ontstaan van een politieke partij. De PVDA is gebaseerd op het Marxisme en verzet zich hiermee tegen het kapitalisme. Het is een partij die zich inzet voor de rechten van de arbeider die soms onderdrukt worden door de multinationals. Het is ook een linkse partij. Kris Merckx hamerde er wel op dat de partij niet extreem, maar wel radicaal links is. Jammer genoeg is de partij nog niet tot in de Kamer of de Senaat geraakt, maar ze blijven doorgaan tot ze erbij neervallen.

In twee woorden samengevat, was het interview zeer speciaal. Enerzijds omdat het zeer interessant was wat Kris Merckx allemaal te vertellen had over zijn ideeën en zijn inzet voor het volk. Hoewel ik kritisch moet blijven, denk ik dat hij ergens wel een punt heeft. Anderzijds was het speciaal om hem gewoon al te ontmoeten.
Kris Merckx is, zoals men mij al had verteld, een zeer sympathiek man. Ondanks dat ik vragen stelde die hij waarschijnlijk al honderden keren had moeten beantwoorden, heeft hij ze met plezier en overtuiging beantwoord. Ik mag toch stellen dat ik trots kan zijn dat ik dé Kris Merckx hebben kunnen strikken om vragen op af te vuren.

Naschrift KM.
Ik antwoordde Dorien: “Sorry, als ik in de haast wat opdringerig leek. Als je het gevoel hebt iets getekend te hebben dat je niet wenste (gratis proefabonnement op Solidair) mag je dat per kerende ongedaan maken.” Waarna ze me per kerende geruststelde: “In verband met de drie weken proefabonnement op Solidair: Ik ben blij dat ik dat formulier heb ingevuld, want dit tijdschrift zal mij zeker nog kunnen helpen tijdens de lessen. U hoeft het dus absoluut niet ongedaan te maken.”

Het ‘met zweet en bloed’ uitgetikte interview van Dorien is hier integraal te lezen.